5 x mythes over zonneschade

"Zolang ik niet verbrand kan ik zorgeloos bruinen."

Zonneschade wordt veroorzaakt door ultraviolet (UV) licht. Daarin maken we onderscheid tussen UVA en UVB. Omdat de gevolgen van UVB meteen zichtbaar worden (lees: een zonnig tintje of knalrode huid) zijn we ons meer bewust van de schade die het aanricht. UVA is echter de stille oorzaak van huidveroudering, pigmentvlekken en zelfs melanoom: gevolgen die pas lang na de blootstelling zichtbaar worden. Dat je niet rood wordt, is dus absoluut geen reden om te denken dat je geen zonneschade oploopt.

"Bij bewolkt weer kan je geen zonneschade oplopen."

Een dicht wolkendek kan, afhankelijk van het soort wolk, enerzijds tot een groot deel van de UV-straling tegenhouden, maar kan anderzijds de intensiteit ervan versterken doordat de wolken de straling reflecteren. Beter voorkomen dan genezen dus.

"Als ik op het strand onder de parasol zit, ben ik beschermd."

De schaduw opzoeken is natuurlijk altijd een goed idee, maar hou er rekening mee dat een parasol nooit 100% van de UV-straling tegenhoudt. De algemene regel luidt: hoe meer licht door het textiel schijnt, hoe minder je beschermd bent. Bovendien reflecteert zand tot wel 20% van de schadelijke straling. Zonnecrème smeren blijft dus noodzaak.

"Mijn make-up bevat SPF, dus hoef ik geen aparte zonnecrème te smeren."

Tot SPF 30 is zonnebescherming mooi meegenomen, maar lang niet effectief genoeg om je te beschermen tegen een lente- of zomerzon. Omdat zonnecrème bovendien ongeveer na elke twee uur blootstelling opnieuw aangebracht dient te worden, is het in de warmere seizoenen, wanneer de UV-straling het sterkst is, jammer genoeg aan te raden make-uploos door het leven te gaan.